Gmina Solina utworzona została z dniem 1 lutego 1977 roku. Siedziba gminnych organów władzy i administracji państwowej mieściła się w Solinie, w obiekcie Zespołu Elektrowni Wodnych Solina-Myczkowce, usytuowanym na Osiedlu Eksploatacyjnym w Solinie. W skład Gminy weszły wówczas : obszar znoszonej Gminy Wołkowyja, a ponadto z Gminy Olszanica obszary sołectw : Bóbrka, Bereżnica Niżna, Myczkowce, Solina i Zabrodzie, z Gminy Ustrzyki Dolne zaś obszary sołectw: Łobozew Dolny, Łobozew Górny, Daszówka, Sokole, Teleśnica Sanna i Teleśnica Oszwarowa. Obszary z terenu Gminy Ustrzyki Dolne przeszły jednak nie na długo, bowiem już z dniem 1 lipca 1981 roku włączone zostały ponownie do Gminy Ustrzyki Dolne. W marcu 1990 roku siedziba gminnych organów władzy i administracji państwowej przeniesiona została do nowo wybudowanego, dla potrzeb tych organów, budynku mieszczącego się w Polańczyku. W dniu 27 maja 1990 r. przywrócony został ustrój samorządowy w gminach. Prawo nadało polskim samorządom nie tylko samodzielność, także i niezależność. Przyjęta została wówczas generalna klauzula kompetencyjna, iż do zakresu działania władz lokalnych należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym nie zastrzeżone na rzecz innych organów. Takie określenie zakresu działania daje władzom lokalnym możliwość podejmowania działań innowacyjnych, stwarzających korzystne warunki rozwoju gminy.

Gmina Solina położona jest w województwie podkarpackim w centrum Bieszczad. Ponad 80% jej powierzchni zajmuje Wschodnio – Beskidzki Obszar Chronionego Krajobrazu – tereny leśne, z unikatowymi okazami bieszczadzkiej przyrody. Wyjątkowego uroku tym terenom dodają rozlewające się szeroko wody zaporowych zbiorników wodnych – większego, solińskiego, zajmującego 21 km2 i mieszczącego 500 mln m3 wody oraz mniejszego, myczkowieckiego, o powierzchni 2 km2, który mieści blisko 11 mln m3 wody. Obydwa bieszczadzkie śródleśne jeziora, o urozmaiconej linii brzegowej, wciśnięte między strome, wyrastające wprost z wody wzgórza z rozlicznymi zatokami i wyspami, tworzą malowniczy krajobraz. Zasilają je swymi wodami dwie czyste górskie rzeki – San i Solinka, ze swymi wieloma dopływami, które należą też do cennych walorów przyrodniczych terenów gminnych. 70 % powierzchni Gminy Solina zajmują lasy. Ich największe kompleksy znajdują się w południowej części terenów gminnych, na zboczach Lipowca, Kamienia, Tołstej, Durnej, Berda, Wysokiego Horbu, Kiczery i innych szczytów, wznoszących się na wysokość prawie 750 m n.p.m. Są to głównie lasy bukowo-jodłowe, z domieszką szarej olchy, modrzewia, jawora, grabu i osiki. W gminie występuje klimat podgórski, z przewagą cech kontynentalnych, silnie bodźcowy, modyfikowany przez oddziaływanie Jeziora Solińskiego. Ocieplający wpływ zbiornika wodnego zaznacza się jesienią, a oziębiający na wiosnę. Panujący tu klimat cechuje się występowaniem bodźców klimatycznych o różnym natężeniu, od umiarkowanych do silnych – głównie w strefie brzegowej jeziora, częstym występowaniem mgieł (75 dni w roku) i silnych wiatrów (średnia roczna prędkość – 2,2 m/s). Dni gorących jest około 20 % w roku, dni bardzo mroźnych około 20-30%.